Geen leiderschap maar hoederschap
Afgelopen zomer was mijn man met zijn client voor een begeleidingssessie neergestreken in een hutje midden in de natuur. Ze werkten met klank en wisselden verhalen uit, een speurtocht naar zingeving en hogere verbinding. De cliënt werkte als docent op een prestigieuze school ergens in Nederland en een van zijn vakgebieden ging over leiderschap. Geïnspireerd door de natuur om hen heen vroeg mijn man wat er zou gebeuren als de cliënt in zijn colleges voortaan niet meer over leiderschap zou praten, maar over hoederschap.
Het Engels kent daar mooi woord voor: stewardship. Het Merriam-Webster woordenboek zegt daarover: ‘the conducting, supervising, or managing of something; especially: the careful and responsible management of something entrusted to one’s care’ (het begeleiden, overzien of beheren van iets; in het bijzonder: het zorgvuldig en verantwoordelijk beheren van iets dat aan iemands zorg is toevertrouwd). Hoederschap is het zorgvuldig en verantwoordelijk behoren van iets dat aan iemands zorg is toevertrouwd.
De man was aangenaam verrast van de verschuiving die deze andere woordkeuze in hemzelf teweegbracht. Hij zag hoe autoritair of totalitair leiderschap omgevormd kan worden naar iets dat gedragen kan worden vanuit een gemeenschappelijke visie. Een visie die iets wezenlijks kan overdragen aan een volgende generatie. Hoe mooi is dat, om het hart in het bedrijfsleven op te wekken?
Niet alleen in het bedrijfsleven, maar op allerlei gebieden kan de verschuiving van leiderschap naar hoederschap een nieuwe visie brengen. Stel je voor: hoederschap in je wijk, op scholen, in de zorg of in de politiek. Duurzaam, klimaatbestendig of misschien voelt het gewoon natuurlijk om samen elkaar, de natuur, de aarde te hoeden.
Wat verschuift er bij jou als jij jouw werk, je relaties, je leven zou leven vanuit hoederschap?
CW/dec2021
/ | \