Welkom bij Awen

Zielenrust

Toen mijn voormalig partner stierf, werd ik enige ouder voor onze kinderen. De eerste periode woog dat besef zwaar op mij. Mij mocht nu niks meer overkomen. Ik moest in leven blijven. Elke keer als ik de auto instapte, was ik mij er terdege van bewust dat ik weer thuis moest komen. Daardoor reed ik anders, deed ik anders. Ik had die gedachten in de gaten, gaf het ruimte. Na een tijdje begon het drukkende 'een ouder verantwoordelijkheidsgevoel' me wat te hinderen, in mijn gevoel van vrijheid en als ik eerlijk was, ook mijn levensvreugde kreeg minder glans.

Het was een van die dingen die we ons voorgenomen hadden te regelen. Vol levenskracht en andere levensvraagstukken hadden we geen dierbaren gevraagd voor onze kinderen te zorgen mochten wij komen te overlijden. We hadden het er bij tijd en wijle over gehad, wie geschikt zou zijn, bij wie onze kinderen zich thuis zouden voelen. Uiteindelijk hadden we het telkens weer laten rusten. "We denken er nog even verder over na." Maar nu was het moment daar om een beslissing te nemen en de vraag te stellen. Dit moest geregeld worden, niet alleen voor mijn kinderen, ook voor mijzelf.

Ik vroeg hen of ik langs mocht komen om een belangrijke vraag te stellen. Dat mocht. Die avond vroeg ik hen of ze erover na wilden denken of zij voor 'mijn' kinderen wilden zorgen mocht het nodig blijken te zijn. Hun antwoord staat op mijn netvlies en draag ik in mijn hart. Zij zeiden: "Daar hoeven we niet over na te denken. Het antwoord is ja." Ze hadden het er samen al over gehad, welke vraag ik hen persoonlijk zou willen stellen en wat hun antwoord zou zijn. De tranen van dankbaarheid voor de onvoorwaardelijke liefde die ze mij en ons toonden, zijn mij nog steeds dierbaar.

Op weg naar huis zat ik vol met tranen, liefde en dankbaarheid. Een beetje dramatisch dacht ik: "Nu kan ik met een gerust hart sterven." Maar meteen daarachteraan riep ik dat een halt toe. Dat is de verkeerde kant op dankbaar zijn. Het is: "Nu kan ik met een gerust hart léven!" Een diepe rust kwam over mij heen. Het voelde alsof alles weer klopte. Zielenrust, noemt een vriendin dat. Ja. Zielenrust. En met een gerust hart leven.

 

CW/sept22


/ | \

spinsels

De oproep van de Dwaas

Onder het mom van vrijdag = freyja dag post ik elke vrijdag iets op instagram over godinnen. Op een regenachtige vrijdag vond ik…

Verbindende Zee, Verbindend Water

We lopen een regenachtig en mistig Noordzeestrand op. "Kijk," zegt mijn lief, "dat is dezelfde zee als waar we vorige week op vakantie…

Onzichtbare oogst

De herfstperiode is een periode van oogsten. Niet alleen in de natuur, ook voor het onderzoeken van de oogst van jouw natuur is…

Ik denk dat ik het wel kan

Het had Pippi Langkous kunnen zijn die zei: “Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!” Ik…

Linde en Eik, Baucis en Philemon

Op instagram post ik elke vrijdag een knipsel over een godin of iets godinnelijks. Soms dwaal ik een beetje af en ontdek iets…

Staartdeling

In de groep acht afscheidsmusical van mijn dochter waren er ook vier zeemeerminnen op het eiland: Zeemeermin, Zeemeerplus, Zeeminkeer en Zeemeeris. "Is dat…

Toverketel van inspiratie

Samhain (soowèn) is de tijd waarin de godin in haar gedaante komt van de oude wijze vrouw, de crone. Over de hele wereld…

Bedding

Drie keer, maar liefst, reisde ik deze zomer en herfst met mijn gezin naar een ons zeer bekende streek in Duitsland. Het uitzonderlijk…

Over transformeren gesproken

Onderzoekers weten nog steeds niet precies wat er gebeurt als een rups de metamorfose naar vlinder doormaakt. Blijkbaar worden bijna alle lichaamsdelen van…

Koffie, zee en een meermin

In het andere artikel over de dubbelstaartige meermin liet ik je foto's zien van de dubbelstaartige meerminnen die ik zag tijdens een bezoek…

De 11 minst gelezen spinsels 2022

In plaats van nog zo'n rijtje met de tien meest gelezen artikelen, geef ik je dit jaar een overzicht van de elf minst…

Zwerven over zijpaden: notendop

De Hazelaar is de volgende gids in de cyclus van Dryade als gids in het labyrint. Bij de voorbereidingen zwerf ik graag over…

Het aanpassingsvermogen van Elfje Twaalfje

Een van de sprookjes die ik vroeger geweldig vond, was het sprookje van Elfje Twaalfje uit 1969. Het is een verhaal geschreven en…

Wegwijs in het labyrint

In februari 2021 werd een nieuw Nederlands labyrintboek gelanceerd: Wegwijs in het labyrint, geschreven door een groep labyrintwerkers van LabyrintWerk. Ik werkte er…

De engel met de wc-rol

Het werd een dramatische wandeltocht. De man die we een dag eerder ontmoetten, zei dat hij er twee uur over had gedaan om…

Taxus, de drempelhoedster

Elke vrijdag post ik op social media een kleine ode aan een godin. Toen mijn verjaardag eens op een vrijdag viel, diende de…

Gewoon weten

Ken je dat? Dat gevoel dat je opeens iets weet. Echt heel diep van binnen iets heel zeker weet. Iets werkelijk weet zonder…

De Negen, Nederlandse steencirkel op de Schaapshoeve

Al van jongs af aan ben ik nieuwsgierig naar mysterieuze plekken. Plekken die volgens de huidige wetenschap niet verklaard kunnen worden: hoe, wat,…

Gebaande paden

Bart Jungmann interviewde labyrintcollega Marion Kuipéri en mij over het labyrint. Zijn artikel verscheen in de Volkskrant op 5 juli 2017. Gebaande paden…

Crowdfunding: 113% - gelukt

/ | \ G E L U K T ! Kijk het filmpje... CW/9juni2024 / | \

Slinger door het jaarwiel

Een van mijn leraren, Sig Lonegren, combineerde het lengen van de dag met de slinger van een staande klok. De verste uitslagen van…

Zirbe, de koningin van de Alpen

Op stap in Großarltal, op stap met de Zirbelkiefer Meerdere malen heb ik genoten van het prachtige Oostenrijkse Großarltal vanuit het fijne Chalet…

Kort en krachtig?

In het onderdeel ‘Raadgevingen van de dryaden’ in Op stap met de bomen, het Laaglandse bomenorakel, geeft elke boom een kort en krachtige…

De Draad van Ariadne

De draad van Ariadne in het labyrint Het pad waarover je loopt in het labyrint, wordt de draad van Ariadne genoemd. Het is…

Ketel van de doek (12m+2m)

De laatste jaren, als de eerste herfststormen en de eerste koude nachten komen, wordt mijn aandacht getrokken door the Cailleach. Zij is de…

Bijen en godinnen

Vrijdag is Freyadag is Godinnendag. Elke vrijdag een kleine ode aan een godin.In de herfst en winter van 2024 schreef ik een reeksje…

Bocht in de weg

Ik had een heel leuke week, met mooie ontmoetingen, leuke ervaringen, verrassende telefoongesprekken. Als klap op de vuurpijl bracht de ideeënfee ook nog…

Als je de richting niet aanpast,
zou je wel eens kunnen komen waar je op af koerst

- toegeschreven aan Siddhartha Gautama